Swaminarayan Kanthi – કંઠી : શરણાગતનું સમર્પણ – 3 (દાદાખાચર)

ગુજરાતી

ગામ કરીયાણીમાં દાદાખાચર નામના શ્રીજીમહારાજનાં પરમ એકાંતિક ભક્ત હતા. તે દાદાખાચર મંદિરમાં શ્રીજીમહારાજની મૂર્તિને સન્મુખ એક પગે ઊભા રહીને બે હાથ ઊંચા રાખીને મૂર્તિનાં પ્રત્યેક અંગો ધારીને પાંચસેં માળા ફેરવતા હતા. અને દાદાખાચર નિરંતર બાલસ્વરૂપ શ્રી હરિકૃષ્ણ મહારાજની ધાતુની મૂર્તિનું ષોડશોપચારથી પૂજન કરતા હતા.

વળી તે દાદાખાચરને એવો નિયમ હતો જે શ્રીજીમહારાજની મૂર્તિને તથા શ્રીજીમહારાજનાં આચાર્યને તથા શ્રીજીના સંતને તથા શ્રીજીનાં હરિભક્તને માથું નમાવીને પગે લાગતા. પણ કુસંગીને તથા બીજા મતવાદીના બાવાઓને પોતાનું માથું નમાવતા નહિ. એવા નિયમવાળા હતા. એક સમયે ગામ ખસના કનહિરામ બાવાએ ચારેય ધામની યાત્રા કરી.

ગંગાજળ તથા ઘ્રંઠ નામના ખડની કંઠીઓ લઈ પોતાને ગામ આવ્યો. પછીથી તે બાવો ફરતાં ગામોમાં જઈને લોકોને ગંગાજળ આપીને કંઠીઓ બાંધતો હતો તે ફરતો ફરતો કનહિરામ કરીયાણે આવ્યો. તે ગામને ચોરે ડાયરો બેઠો હતો. તે સર્વને ગંગાજળ આપી ને ઘ્રંઠની કંઠીઓ પેરાવી ને યથાશક્તિ તે બાવાને ઊપજ કરી આપી. પછી તે બાવો શ્રીસ્વામિનારાયણનાં મંદિરમાં રહીને શ્રીજીમહારાજનું ભજન કરતાં એવા દાદાખાચર પાસે આવ્યો. તે સમે દાદાખાચર પૂજા કરવા બેઠા હતા.

તેથી બાવા સામું ન જોતાં શ્રીજીમહારાજની મૂર્તિમાં મનની વૃત્તિ રાખીને માળા ફેરવી તથા પ્રદક્ષિણા-દંડવત્‌-શિક્ષાપત્રીનો પાઠ કરીને પૂજામાંથી પરવારીને મંદિરમાં પધરાવેલી મૂર્તિને અષ્ટ અંગે સહિત એકસો ને આઠ દંડવત્‌ કરીને પરવાર્યા ત્યારે દિવસનાં બાર વાગ્યા તો પણ બાવો લોભને લીધે સામો બેસી રહ્યો. તેને જોઈને દાદાખાચરે પૂછ્યું જે બાવાજી ક્યાંથી આવો છો ? ત્યારે તે કહે જે હું ચારેય ધામની યાત્રા કરીને ફરતાં ગામોમાં ગંગાજળ તથા કંઠીઓ આપીને અહીં આવ્યો.

અહીંયાં પણ ડાયરાને ગંગાજળ તથા કંઠીઓ આપી તેમણે પોતાની શક્તિ પ્રમાણે મને ઊપજ કરી આપી. તમે પણ ગંગાજળ તથા કંઠી લ્યો ને મારી આશા પૂર્ણ કરો. આવું બાવાનું વચન સાંભળીને કહે જે હું હમણાં ગઢડે ગયો હતો. ત્યાંથી પ્રત્યક્ષ પુરુષોત્તમ શ્રીસહજાનંદસ્વામીનું પ્રસાદીનું જળ લાવ્યો છું તે જળનું હું કાયમ પાન કરું છું. ને મારા ગળામાં તુળસીની કંઠી શ્રી ગોપીનાથજીની પ્રસાદી કરાવીને પેરેલી છે.

તેથી હું ઘ્રંઠની કંઠી નહિ પેરું. આવું વચન સાંભળીને બાવો કહે જે મને બહુ ખોટું લાગે છે માટે ગંગાજળ લ્યો. પણ કંઠી તો પેરવી પડશે. તે વખતે દાદાખાચર કહે જે આ મારા ઢીંચણને પેરાવ્ય. તે બાવો કહે જે તમે મારી મશ્કરી કરો છો. ત્યારે દાદાખાચર કહે જે તમારી કંઠી મારા ઢીંચણ સુધી પણ ક્યાંથી ? હું પ્રત્યક્ષ શ્રીસ્વામિનારાયણ ભગવાનનો ઉપાસક છું માટે તારો મોક્ષ કરવો હોય તો મારા ઢીંચણને પેરાવ્ય.

નહિંતર જેમ આવ્યા તેમ ચાલ્યા જાઓ. ત્યારે બાવો કહે જે હું કનહિરામ, ત્યારે દાદાખાચર કહે હું કરીયાણાનો દાદોખાચર તે હું તમારી આગળ માથુ નમાવું નહિ. હું કંઠી તમારી પેરું ત્યારે તમારી આગળ મારું માથુ નમાવવું પડે. માટે મારો લીધેલ નિયમ જાય એમ કહ્યું ત્યારે બાવાને રીસ ચઢવાથી ચાલ્યો ગયો. જો દાદાખાચરને પાકો નિયમ હતો તો બીજાની કંઠી ધારણ કરી નહિં તેમ બીજાને માથું નમાવ્યું નહિ. એવા તે સર્વોપરી નિયમ પાળવાવાળા હતા. આપણે પણ તેમના જેવો નિયમ રાખવો, જેથી શ્રીજીમહારાજ રાજી થાય. ને અંતકાળે હસીને અક્ષરધામમાં લઈ જાય. તેવો નિયમ અવશ્ય રાખવો.

English

There was a devotee of Goddess Dakshachar in the village of Karimani. He stood on one foot in front of the statue of Shreeji Maharaj in the Dada Temple and kept two hands high and assumed every limb of the statue and turned five nests. And Dadakhtas were constantly worshiping metal statue of Shri Harikrishna Maharaj in Balasvavad with antiquity.

Also, it was a rule of Dada which was the statue of Shreeji Maharaj and the Acharya of Shreeji Maharaj and the saint of Shreeji and bowing to his goddess of Shreejis feet. But Kujin and other voters did not bow their heads. That was a rule. At one time Kanahiram Bawa of village Khas traveled to the Dham.

Gangaajal and Ghranta take the vines of the trunk and bring them to the village. After that, he went to the villages of Bawa and built tanks by giving the Ganges water to the people, who came running around Kanahiram. He was sitting in the village with a thief. He gave gangaaje to all of them and gave them the throats of throat and they gave them banaa. Then he came to Shree Swaminarayans shrine and worshiped Shreeji Maharaj and came to Dada Vishnu. He was sitting to worship Dada-worship.

Therefore, without taking the bravas, the devotees of Shriji Maharaj changed their wreath by keeping their minds in mind, and by reciting the Siddhakshina-Dandavta-Shikshapatri, they used to sit idle due to greed, even after twelve oclock in the day when they passed the ektha and eight odds including the idol of the idol in the temple. Dada, when he saw him, where did he come from? Then he says, I came here by giving all the Ganges water and vines in the villages passing through the Dhama.

Here also, he gave me the water of the turbans and groans and gave me his power. You can also take ganga water and dust and fulfill my hopes. I could hear the promise of Bana, which I just got confused. From there, I always bring water from Prasadi Purushottam Srisahajanand Swami, I am always drinking water. And in my throat, the trunk of Tulsi is pervasive by the festivities of Shri Gopinathji.

So I do not touch the throat of the thighs. I have heard the word of Bawo who thinks I am wrong to take the Ganges water. But the nipple will have to be overcome. At that time I called Dada Kshatriyas who drew me from my dhikruna. Its a bad idea that you make fun of me. Where can you say my grandfather who is my dhunankan? I am the worshiper of the real Shree Swaminarayan God. If you want to attain moksha then you will get rid of my knees.

Otherwise, leave it as you walked. When I say Baoo, I am Chandubhai, when I say Kadam, I will not bow down to you. I have to bow down to you when Im tired of you. Therefore, when the said rule goes, then the bavah went on arriving. If there was a rule in the home of Dada, then the other did not bow down to others as they did not take the others beard. Such were the rules of the Supreme Rule. We too should keep such a rule so that Shriji Maharaj was pleased. He will finally laugh at Akshardham. Be sure to follow that rule.